Picture my week #7 XL

Het is inmiddels bijna zeven weken geleden dat ik ben bevallen van Tymo. Omdat ik afgelopen weken mijn draai nog moest vinden is het niet gelukt om te bloggen of überhaupt achter de laptop te zitten. Een gedeelte van deze Picture my Week XL had ik tijdens de kraamweek al in mijn telefoon getikt en de rest noteerde ik steeds braaf in mijn notitieboekje. Omdat deze Picture my Week XL grotendeels over de bevalling en kraamweek gaat, wil ik hem alsnog met jullie delen. Deze Picture my Week start op een drukke maandag. Een dag waarop ik probeer alles schoon te maken, omdat in het weekend de dakkapel is geplaatst.

Maandag (21-8)

Evie wil ’s ochtends heel graag dat ik haar naar het kinderdagverblijf breng. Omdat ik de laatste weken toch al niet heel veel met haar kan doen heb ik haar weggebracht. We hebben onderweg lekker gekletst en bij het afscheid extra geknuffeld.

Omdat ik de auto voor het wegbrengen tot mijn beschikking had ben ik naar het tuincentrum geweest. Ik kocht een paar kleine plantjes voor op de salontafel, lekkere scentchips (geurwaxjes) en ik kwam nog wat spulletjes tegen in de uitverkoop.

Daarna genoot ik van de rust. Even geen gezaag en getimmer, maar mijn nesteldrang dwong me wel tot schoonmaken. Ik ben het huis doorgegaan met een sopje om alle sporen van de verbouwing uit te wissen. Deuren, wc’s, wasjes, vloeren, noem maar op. Daarna mocht ik ontspannen en maakte ik een buikfoto, niet wetende dat het de laatste zou zijn. Toen ik ’s avonds in bed lag, na het afronden van het weekoverzicht voor de blog, braken mijn vliezen.

Dinsdag (22-8)

’s Nachts kwam de weeën goed op gang en om 6.59 uur werd Tymo na een heftige bevalling geboren. Het verhaal over de helse bevalling deel ik misschien nog wel een keer met jullie. Eerst wil ik deze ervaring enigszins verwerken.

Tymo had wat bloed verloren en om die reden moesten wij 24 uur ter observatie in het ziekenhuis blijven. Ook ik kreeg via een infuus nog iets toegediend. Toen we vanuit de operatiekamer terug waren op de afdeling is Patrick Evie gaan halen voor de eerste ontmoeting. Wauw! Haar reactie was zo mooi. Je zag direct de trots in haar ogen en ze voelde zich grote zus. Aan het einde van de dag gaat Patrick naar huis met Evie en Tymo en ik proberen wat te slapen.

Woensdag (23-8)

Tymo is goedgekeurd en we mogen naar huis! Super fijn! Hopelijk krijg ik dan weer een beetje slaap. Vanaf maandag heb ik slechts enkele uurtjes geslapen. Thuis ontvangen wij de kraamverzorgster en dit blijkt dezelfde die aan het begin van de bevalling ook aanwezig was. Tijdens de bevalling ben ik aan de gynaecoloog overgedragen en is de kraamverzorgster naar huis gegaan. Het is fijn om een bekend gezicht te zien.  Daarbij weet zij ook hoe de bevalling is verlopen. Ik laat me lekker in de watten leggen, want op ik voel me alsof ik door een vrachtwagen ben overreden.

Donderdag (24-8)

Nog een nacht zonder slaap. Ik vraag me af hoeveel nachten je zonder slaap kunt voordat je letterlijk instort. Moe of niet, ik geniet iedere minuut van het lieve snoetje van Tymo.

De verloskundige kwam vandaag even langs en de temperatuur van Tymo was te hoog. Hij is onrustig en heeft tegelijkertijd moeite met drinken aan de borst. Het lijkt er op dat hij dorstkoorts heeft en we gaan hem de komende uren bijvoeden met kunstvoeding en afgekolfde melk zodra dat voldoende is. Ik was even vergeten hoeveel zorgen je om zo’n kleintje kunt maken. Evie kan vertellen hoe ze zich voelt, bij Tymo is het weer luisteren naar je moedergevoel.

Vrijdag (25-8)

Na een redelijk nacht voel ik mij weer voor het eerst weer een beetje mens. Wonderlijk dat die paar uurtjes zoveel verschil kunnen maken. De temperatuur van Tymo is omlaag en we kunnen het bijvoeden staken zolang zijn temperatuur goed blijft.

Vandaag kroop ik achter de laptop en bestelde de geboortekaartjes.

Zaterdag (26-8)

Omdat onze kraamverzorgster een dag vrij was kregen we een vervanger. Nog zo’n lief mens. Ik word deze week echt verwend. Ik hoef mij werkelijk nergens zorgen om te maken en ook Patrick wordt flink ondersteund.

Vandaag kwam de verloskundige, die het begin van de bevalling heeft gedaan, langs om te evalueren. Ze vloog mij geëmotioneerd om mijn nek. Ze vond het verschrikkelijk wat ik qua bevalling heb moeten doormaken. Ik leerde van haar nieuwe details over mijn bevalling en kon even lekker uithuilen.

Zondag (27-8)

Afgelopen nacht was weer een goede nacht. Zo konden Evie en ik met een goed gevoel rustig opstarten. Naast babyknuffelen heb ik de geboortekaartjes in enveloppen gedaan. Ze liggen dan in elk geval vast klaar om aankomende week op de post te gaan.

Maandag (28-8)

Vandaag kwam iemand van het consultatiebureau langs voor de hielprik en de gehoortest. De uitslag van de gehoortest was direct goed. Dat is fijn! Voor de hielprik hopen wij dat we de komende vier weken geen telefoon van de huisarts krijgen (Edit: Inmiddels weten we dat ook de uitslag van de hielprik goed is).

Verder is het een rustige dag. Ik kijk overigens graag naar de glimlach van Tymo. Het is natuurlijk nog een reflex in zijn slaap, maar ik kan er geen genoeg van krijgen.

Dinsdag (29-8)

Vandaag is Tymo precies één week oud. De tijd is voorbij gevlogen. Het is als de dag van gisteren dat Tymo werd geboren terwijl om mij heen een leger aan doktoren bezig was om mij voor een spoedkeizersnede klaar te maken. Gelukkig was die keizersnede uiteindelijk niet nodig, maar een knip was onvermijdelijk. De verloskundige kwam vandaag voor de laatste keer langs voor controle. Helaas blijk ik complicaties aan de hechtingen te hebben. Ik zal jullie de details besparen. Maar na een zwangerschapsverlof met verbouwingsellende en een heftige bevalling voelt de complicatie als een klap in mijn gezicht. Dit kan er ook nog wel bij.

Ik zwaaide met tranen in mijn ogen onze kraamverzorgster uit. Wat een topmens. Wat was ik blij met haar. Zij heeft er echt voor gezorgd dat we een onbezorgde kraamweek hebben gehad en ik van mijn gezin kon genieten.

Woensdag (30-8)

Vandaag was de eerste dag helemaal alleen met Tymo. Patrick is werken en Evie naar het kinderdagverblijf. Alleen met Tymo kan ik een beetje wennen aan de routine van de dag. Ik heb het idee dat de complicatie van de hechtingen erger is geworden en overleg nog een keer met de verloskundige. Zij geeft aan dat het niet ontsteekt en dat ik vooral veel geduld moet hebben. Over een paar weken ga ik met de gynaecoloog overleggen wat we met de hechtingen kunnen doen (Edit – voor sommigen misschien tmi: Inmiddels is de afspraak met de gynaecoloog geweest. De wond is niet helemaal goed geheeld en toont afwijkingen. Ik krijg nog een kleine ingreep om dit te verhelpen.).

Donderdag (31-8)

Tymo was afgelopen nacht en vandaag erg onrustig en wil vaak drinken. Ik besef me opeens dat dit de tiende dag is en dat dit dus zeer waarschijnlijk de regeldag is. Ik leg me erbij neer en ga mee in het ritme van Tymo. Lastig, want ook Evie is thuis. Misschien is het de moeheid, maar voel me vandaag heel emotioneel en huil veel.

Vrijdag (1-9)

Ik merk dat ik echt mijn draai nog moet vinden in de nieuwe situatie. Het is me vandaag zowaar gelukt een paar wasjes te draaien. ’s Ochtends spelen Evie en ik met klei. Ergens wil ik ook wel graag naar buiten, maar ik voel nog een soort blokkade. Ik weet niet zo goed waar dat vandaan komt. Ik heb in elk geval geen zin in mensen en gezellig zijn. Gelukkig is Patrick vandaag thuis. Hij zorgt goed voor me en ook Evie is superlief voor mij en Tymo.

Zaterdag (2-9)

Ik voel me een emotioneel wrak. Het zullen de hormonen wel zijn. Ik heb veel rust genomen vandaag en het is vanmiddag zelfs gelukt om te slapen. De moeheid lijkt inmiddels een ‘never ending story’. Ik heb het gevoel dat ik niet meer bijkom, hoeveel ik ook slaap.

Evie had vandaag een leuk uitje met Patrick. Ze zijn naar de open dag van de brandweer geweest. Ze mocht een boomstam zagen en meerijden in een brandweerauto mét sirene. Tymo en ik genieten lekker van het knuffelen.

Zondag (3-9)

Vandaag ben ik voor het eerst sinds de bevalling buiten geweest. Samen met Patrick heb ik een klein rondje gewandeld. Heerlijk om de zon in mijn gezicht te voelen branden. Ik voelde mij deze dag stukken beter dan gisteren, sterk en vooral ook weer positief.

Vanaf nu hoop ik meer ruimte te hebben om weer te schrijven. Ik heb het echt gemist, maar mijn prioriteit ligt nu echt bij mijn gezin. Ik ga mijn best doen tot het einde van mijn verlof de Picture my Week weer bij te houden. Aan inspiratie niet te kort dus jullie kunnen straks weer regelmatig blogs verwachten.