Inmiddels zijn we zes maanden na de bevalling. Ik ben nog altijd een paar kilootjes te zwaar en vind ik dat het allemaal wel weer wat strakker mag. Ik zeg het eerlijk, ik heb een hekel aan sporten en die overtollige zwangerschapskilo’s gaan er niet vanzelf af. Vorige week (31-5-14) had ik een moment van bezinning en heb ik de belangrijke beslissing gemaakt, het roer moet om.
Vorige week was het erg mooi weer. Eerder die week was de les van Mamafit niet doorgegaan en had ik alweer twee weken stil gezeten. Hoog tijd dus om weer wat sportiefs te doen. Ik koos er voor om lekker een uurtje te gaan fietsen. Heerlijk, in het zonnetje door de weilanden en fruitgaarden. Onderweg heb ik mijzelf nog op een bakje kersen getrakteerd. Onderweg terug kwam ik door een park. Het viel mij op dat veel papa’s en mama’s van de gelegenheid gebruik maakten om lekker te fietsen, rennen of skeeleren met hun kindje. De tranen sprongen in mijn ogen, want wat als Evie over een aantal jaren ook wil skeeleren, fietsen of rennen in het park? Dan wil ik fit genoeg zijn om een beetje met haar mee te komen. Ik wil geen ‘nee’ moeten verkopen, omdat mijn conditie niet goed genoeg is. Ik wil er in elk geval alles aan hebben gedaan.
Het roer moet om. De zoete ‘cravings’, die na mijn zwangerschap niet meer zijn verdwenen, moet ik afleren. Af en toe mag ik best iets lekkers, maar met mate. Verder eten we eigenlijk bijna altijd gezond. Veel verse groente en weinig zout. Alleen moet ik de zoete tussendoortjes laten staan. Ik ga op zoek naar lekkere alternatieven die makkelijk te maken zijn.
De tussendoortjes laten staan is een eerste stap, maar voor een goede conditie kom ik niet onderuit om ook te gaan sporten. Via Mamafit ben ik in aanraking gekomen met ‘Rennen met Evy‘. Een aantal Podcasts waarmee je in tien weken traint om vijf kilometer in een half uur te rennen. Een mooie manier om als beginner conditie op te bouwen met hardlopen. Je rent op de maat van de muziek en elke training wordt moeilijker. Nu wordt geadviseerd om drie keer per week te trainen, maar ik hou het voorlopig even op twee keer per week, althans dat dacht ik.
Zondag heb ik het gedaan. Ik ben helemaal trots op mijzelf. Ik heb mijn hardloopschoenen afgestoft en heb de eerste training van Evy aan gezet. Deze training duurde twintig minuten en twee minuten hardlopen werd afgewisseld met twee minuten stevig wandelen. Ik heb het vol gehouden. Met lood in mijn schoenen en mijn tong op mijn knieën, maar ik heb hem uitgelopen. Thuis aangekomen heb ik netjes rustig uitgelopen en gestretcht. Na het douchen kon ik even rustig zitten om vervolgens tot de conclusie te komen dat mijn bekken het hardlopen niet trekken. Mijn bekken voelen alsof ik veertig weken zwanger ben. Elke stap doet zeer en Evie optillen is evenmin een pretje.
Voorlopig maar weer rustig aan doen. In elk geval de zoete tussendoortjes laten staan en mijn bekken rust gunnen. Zodra het beter voelt ga ik het weer proberen. Hopelijk lukt het dan wel. Zo niet, dan toch maar op zoek naar een andere sport.
Wat super goed van je! Je kunt echt heel trots op jezelf zijn.
Mij is het (schaam schaam) niet meer gelukt te sporten sinds…. ik zwanger was van de eerste, dus 4 jaar geleden. Ik heb vorig jaar zomer een korte opleving gehad tijdens het zwangerschapsverlof van de tweede, maar zodra mijn baan begon had ik weer hondereneen excuses. Ik ben blij dat het jou lukt, dan denk ik ook “zal ik dan toch…” Succes! 🙂
Wat goed dat je weer aan de slag wilt! Hardlopen kan inderdaad behoorlijk belastend zijn voor je lichaam. Bij mij duurde het ook een hele tijd voordat dat weer goed voelde. Ben ik lekker baantjes gaan trekken in het zwembad. Heerlijk ontspannen!!
Groetjes,
Karin
Hardlopen is voor mij ook niets dus ga ik liever fietsen of zwemmen.. moet lukken denk ik!
Succes ermee.. je gezondheid is het belangrijkste!