Ik ben terug – Een update

Het laatste bericht op de blog dateert van 2 januari 2018 (behalve mijn berichtje over Blue monday) en dat ging over ontzwangeren. Dit lijkt alweer zo ver weg. Al die tijd heeft het schijven en bloggen gekriebeld. Maar herstellende van een burn-out, een bevalling en (twee jaar) gebroken nachten lukte het mij niet om ’s avonds in de pen te klimmen of achter de laptop te kruipen. Zonde, want ik word hier wel blij van. De kinderen, mijn gezin, huishouden, ikzelf en werk waren prioriteit. Sinds kort slapen we beter en heb ik meer energie. En met deze energie wil ik graag weer meer dingen doen waar ik blij van word.

Ik weet nog niet of het mij lukt om met een vaste regelmaat blogs te posten (en aan de achterkant van de blog moet ik flink sleutelen). Ik ben wat plannetjes op papier aan het zette en wil in ieder geval beginnen met een persoonlijke update. Iedereen die mij ook op Instagram volgt weet hoe het gaat, want daar ben ik nagenoeg niet weggeweest.

De kinderen

Met de kinderen gaat het fantastisch. Evie is kleuter af en leert tegenwoordig lezen en schrijven in groep 3. Ze is van eind november dus er was van onze kant enige twijfel wat nu het beste voor haar zou zijn. Haar trotse snoetje als ze weer iets nieuws heeft geleerd is priceless en vertelt ons dat groep 3 voor haar de juiste plek is. Daarnaast ligt ze ieder weekend in het zwembad voor haar A-diploma en mocht onlangs naar het volgende badje.

Tymo trekt zich op aan zijn grote zus en neemt alles van Evie over. Hij zette al vroeg zijn eerste stapjes en was daarna niet meer te houden. Tymo is ondeugend, zoekt naar grenzen en weet tegenwoordig heel goed te vertellen wat hij wel en vooral niet wil. Tymo is twee en zegt nee. Hij is nu al een echte showman, want hij danst en zingt er vrolijk op los. 
Evie en Tymo kunnen niet met en niet zonder elkaar. Dat we soms moeten optreden als volleerd politieagent is met deze twee onvermijdelijk. 

Slapeloze nachten

Afgelopen twee jaar hebben we met Tymo nagenoeg geen oog dichtgedaan. Met vijf uur slaap hadden we een goede nacht. Zodra Tymo ’s nachts wakker werd haalden wij hem eruit. We wilden dat Evie niet wakker werd. Wij vinden het namelijk ook belangrijk dat Evie goed slaapt met de lange dagen op school en de buitenschoolse opvang. Het gevolg was dat we één of meerdere keren per nacht met Tymo op de bank zaten. Tymo ging hier aan wennen en vond die nachtelijke flesjes en knuffels met mama wel prima. 

Slechte nachten maken meer kapot dan je lief is en deze routine moest worden doorbroken. We werden kribbig op elkaar en de kinderen, ik had moeite met mijn geheugen en kon prikkels moeilijk verwerken. Er was geen energie om dingen te ondernemen of even te sporten. We hebben bij het consultatiebureau aan de bel getrokken en dankzij de slaaptraining of beter gezegd, een nieuwe routine aanleren, slapen wij sinds kort weer. 

Burn-out en nieuwe baan

Tijdens het herstel van de burn-out werd ik zwanger en dat is mij niet in de koude kleren gaan zitten. De zwangerschap, mijn herstel van de burn-out, hormonen en moeheid waren verwarrend. Ik ben op advies van de praktijkondersteuner eerder met verlof gegaan, maar met een (horror-)verbouwing kwam ik thuis ook niet aan voldoende rust. Mijn zwangerschapsverlof was een regelrechte hel.

Na de bevalling, die ik als traumatisch heb ervaren, had ik wat tegenslagen in mijn herstel te verwerken. In die periode heb ik wel goed op een rij kunnen zetten welke dingen voor mij echt belangrijk zijn. Ik moest natuurlijk weer aan het werk, maar bleef angstig om weer in de burn-out terug te vallen. Mijn gezin is het allerbelangrijkste en dus was de keuze eigenlijk heel makkelijk. Nog tijdens mijn verlof stuurde ik een sollicitatie en werd voor een sollicitatiegesprek uitgenodigd. Na kort opstarten bij mijn oude baan kon ik al snel aan de slag bij mijn nieuwe werkgever. Ik heb nog geen dag spijt gehad van mijn beslissing die wellicht voor sommigen wat rigoureus lijkt. 

Hoe nu verder?

Zoals gezegd weet ik nog niet of ik met vaste regelmaat een bericht op de blog kan plaatsen. Het is fijn om weer te schrijven (al voelt het nog wat roestig) en energie en inspiratie te hebben. Ik kan in elk geval op de blog weer lekker mijn ei kwijt en hoop dat jullie het leuk vinden dat ik weer terug ben. Als jullie nog nieuwsgierig zijn naar bepaalde dingen laat het mij vooral weten. Wellicht dat je dit dan binnenkort in een blog kunt lezen.